Parafia WNMP w Polanicy-Zdrój
WAKACYJNY PORZĄDEK NABOŻEŃSTW
MSZE ŚWIĘTE NIEDZIELNE
7:00, 8:30, 10:00, 11:30, 17:00
MSZE ŚWIĘTE W DNI POWSZEDNIE
7:00, 17:00
WTOREK - NABOŻEŃSTWO DO ŚW. S. FAUSTYNY
WRAZ Z MODLITWĄ DO ŚW. JANA PAWŁA II
16:30
ŚRODA - NOWENNA DO NMP NIEUSTAJĄCEJ POMOCY
16:30
PIĄTEK - NABOŻEŃSTWO DO MIŁOSIERDZA BOŻEGO
16:30
SPOWIEDŹ
W tygodniu przed każdą Mszą św., w niedzielę w czasie Mszy św.
ŚWIĘTY PAWEŁ
Paweł pochodził z Tarsu w Cylicji - Mała Azja (Dz 21, 39; 22, 3). Urodził się jako obywatel rzymski, co dawało mu pewne wyróżnienie i przywileje. W naglących wypadkach umiał z tego korzystać (Dz 16, 35-40; 25, 11). Nie wiemy, jaką drogą Paweł to obywatelstwo otrzymał: być może, że całe miasto rodzinne cieszyło się tym przywilejem; możliwe, że rodzina Apostoła nabyła lub po prostu kupiła sobie ten przywilej, bowiem i tą drogą także można było otrzymać obywatelstwo rzymskie w owych czasach (Dz 22, 28).
Szaweł urodził się w Tarsie ok. 8 roku po narodzeniu Chrystusa (niektórzy badacze podają czas między 5 a 10 rokiem). Jego rodzina chlubiła się, że pochodziła z rodu Beniamina, co także i Paweł podkreślał z dumą (Rz 11, 1). Dlatego otrzymał imię Szaweł (spolszczona wersja hebrajskiego Saul) od pierwszego i jedynego króla Izraela z tego rodu (panował w wieku XI przed Chrystusem). Rodzina Szawła należała do faryzeuszów - najgorliwszych patriotów i wykonawców prawa mojżeszowego (Dz 23, 6). Uczył się rzemiosła - tkania płótna namiotowego. Po ukończeniu miejscowych szkół - a trzeba przyznać, że Paweł zdradza duże oczytanie (por. Tt 1, 12) - w wieku ok. 20 lat udał się Apostoł do Palestyny, aby w Jerozolimie "u stóp Gamaliela" pogłębiać swoją wiedzę skrypturystyczną i rabinistyczną (Dz 22, 3). Nie znał Jezusa. Wiedział jednak o chrześcijanach i szczerze ich nienawidził, uważając ich za odstępców i odszczepieńców. Dlatego z całą satysfakcją asystował przy męczeńskiej śmierci św. Szczepana (Dz 7, 58). Nie mając jednak pełnych lat 30, nie mógł wykonywać wyroku śmierci na diakonie. Pilnował więc szat oprawców i zapewne pilnie ich zachęcał, aby dokonali egzekucji (Dz 7, 58-60).
ŚWIĘTY PIOTR
Właściwe imię Piotra to Szymon (Symeon). Pan Jezus zmienił mu imię na Piotr przy pierwszym spotkaniu, gdyż miało ono symbolizować jego przyszłe powołanie. Pochodził z Betsaidy, miejscowości położonej nad Jeziorem Genezaret (Galilejskim). Był bratem św. Andrzeja, Apostoła, który Szymona przyprowadził do Pana Jezusa niedługo po chrzcie w rzece Jordan, jaki Chrystus Pan otrzymał z rąk Jana Chrzciciela (Mt 10, 2; J 1, 41). To, że Chrystus Pan zetknął się z Andrzejem i Szymonem w pobliżu rzeki Jordan, wskazywałoby, że obaj bracia byli uczniami św. Jana (J 1, 40-42). Ojcem Szymona Piotra był Jona (lub Jan), rybak galilejski. Kiedy Chrystus Pan włączył Piotra do grona swoich uczniów, ten nie od razu przystał do Pana Jezusa, ale nadal trudnił się pracą rybaka. Dopiero po cudownym połowie ryb definitywnie został przy Chrystusie w charakterze Jego ucznia wraz ze swoim bratem, Andrzejem (por. Łk 5, 1-11). Kiedy Piotr przystąpił do grona uczniów Pana Jezusa, był już człowiekiem żonatym i mieszkał w Kafarnaum u teściowej, którą Pan Jezus uzdrowił (Mk 1, 29-31; Łk 4, 38-39). Tradycja wczesnochrześcijańska wydaje się potwierdzać, że miał dzieci, gdyż wymienia jako jego córkę św. Petronelę. Nie jest to jednak pewne.
NMP NIEUSTAJĄCEJ POMOCY
Kiedy i w jakich okolicznościach obraz powstał, a potem dotarł do Rzymu - nie wiemy. Według niektórych źródeł został namalowany na Krecie w IX w.; inne dane mówią o wieku XII i pochodzeniu z Bizancjum lub z klasztoru na świętej Górze Athos. Według legendy, do Europy obraz został przywieziony przez bogatego kupca. Kiedy podczas podróży statkiem na morzu rozszalał się sztorm, kupiec ten pokazał obraz przerażonym współtowarzyszom. Ich wspólna modlitwa do Matki Bożej ocaliła statek. Po szczęśliwym przybyciu do Wiecznego Miasta ikona została umieszczona w kościele św. Mateusza, obsługiwanym przez augustianów. Z dokumentu z roku 1503 wynika, że w ostatnich latach XV w. wizerunek był już w Wiecznym Mieście czczony i uważany za łaskami słynący. Zwano go Madonna miracolosissima. Gdy w roku 1812 wojska francuskie zniszczyły kościół, mnisi wywędrowali do Irlandii. Po powrocie objęli kościół św. Euzebiusza. Kult cudownego obrazu uległ wówczas pewnemu zaniedbaniu, na co wielu się skarżyło.
ŚW. ZYGMUNT GORAZDOWSKI
WZÓR OŚWIADCZENIA RODZICÓW
Poniżej znajduje się wzrór oświadczenia rodziców w sprawie uczęszczanie ich dziecka na naukę religii rzymskatolickiej w szkole.
ZAPROSZENIE OJCÓW SERCANÓW
UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
W dzień Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa nasze myśli skupiają się na Eucharystii. W Wielki Czwartek, kiedy wraz z Chrystusem byliśmy w Wieczerniku, wspominaliśmy moment Jej ustanowienia. Rozważaliśmy Eucharystię jako pamiątkę męki i śmierci Chrystusa. W dzień Bożego Ciała, kontemplujemy Eucharystię jako ucztę Chrystusa i trwałą obecność Zbawiciela pośród nas na wieki i na zawsze.
Mówić o Eucharystii to mówić o Synu Bożym. Eucharystia to Jezus – żywy i prawdziwy Bóg. Nazywana jest „serce życia chrześcijańskiego”. Jej rola w życiu duchowym człowieka jest taka sama jak rola serca w życiu cielesnym. Została ustanowiona przez Chrystusa w atmosferze miłości, całkowitego zjednoczenia Jezusa ze swoimi uczniami. Św. Jan w opisie wydarzeń wielkoczwartkowych stwierdza: „Jezus wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował” (J 13, 1).
O godz. 10.00 celebrowana była uroczysta Eucharystia, po której nastąpiła adoracja Najświętszego Sakramentu i procesja wokół kościoła. Prosiliśmy Jezusa Eucharystycznego o Jego błogosławieństwo dla świata, Ojczyzny i Kościoła oraz o zatrzymanie pandemii koronawirusa.
